جزئیات نوشته

روز دست‌های قرمز 

روز جهانی مبارزه با سربازگیری از کودکان

یاداشت چراوک

۱۲ فوریه، روزی است که در دل خود فریادی خاموش از کودکانی گم‌شده در میان آتش و دود جنگ‌ها می‌برد. روزی است برای به یاد آوردن آنانی که به جای لبخند و بازی، در دل نبردهای سخت و بی‌رحم، شمشیر به دست گرفته‌اند. کودکانی که به‌جای خواندن داستان‌های شیرین شبانه، مجبور شده‌اند داستان‌های تلخی از خون و ترس را در دل خود بپرورانند. سربازگیری از کودکان نه تنها دنیای رنگارنگ آن‌ها را تاریک و سرد می‌کند، بلکه رویاهای شیرینشان را به کابوسی بی‌پایان بدل می‌سازد. آن‌ها از لذت کودکی محروم می‌شوند، از آموزش، از آغوش مادر و از خنده‌های بی‌دغدغه‌ی دوستانشان. به جای شادی و آرامش، دنیای این کودکان پر از رنج و وحشت است. هر روز، آن‌ها مجبور به انجام کارهایی می‌شوند که در هیچ دنیای کودکانه‌ای جایی ندارند. جنگیدن، کشتن و آوارگی تنها سهمی است که از آن‌ها گرفته می‌شود. اما امروز، روزی است که باید به یاد آن‌ها بمانیم و صدای قلب‌های کوچک‌شان را بشنویم. روزی است که باید دست در دست هم دهیم تا دیگر هیچ کودکی به‌جای بازی با عروسک، با اسلحه بازی نکند. روزی است که باید به دنیای بی‌رحم جنگ‌ها نه بگوییم و برای آینده‌ای روشن‌تر تلاش کنیم، جایی که کودکان بتوانند دست‌هایشان را به سوی آسمان بلند کنند و در آغوش محبت و امنیت زندگی کنند. در روز جهانی مبارزه با سربازگیری از کودکان، ما می‌توانیم با رنگ کردن دستانمان به قرمز، به این کودکانی که از ما یاری می‌خواهند، صدای خود را برسانیم. صدای ما باید پژواک آزادی، صلح و محبت باشد؛ صدایی که برای کودکانی که هنوز آرزوهای ساده و پاکشان را در دل دارند، امیدی نو بیاورد. بیایید برای دنیایی تلاش کنیم که در آن هیچ کودکی مجبور نباشد در میدان جنگ، به‌جای رویای کودکانه‌اش، تنها به جنگیدن بیاندیشد.