تاریخچه و معرفی روز جهانی مبارزه با سربازگیری از کودکان
یاداشت چراوک
۱۲ فوریه، روز جهانی مبارزه با سربازگیری از کودکان، یادآور یکی از تلخترین فجایع انسانی است؛ جایی که معصومیت کودکان به اسارت جنگ و خشونت درمیآید. این روز که به نام "روز دستهای قرمز" نیز شناخته میشود، فرصتی برای آگاهیبخشی جهانی دربارهی استفادهی غیرقانونی از کودکان در درگیریهای مسلحانه و تلاش برای پایان دادن به این پدیدهی هولناک است.
چرا این روز مهم است؟
در بسیاری از نقاط جهان، کودکانی که باید در حال تحصیل، بازی و رؤیاپردازی برای آیندهی خود باشند، به زور سلاح به دست میگیرند و به میدانهای جنگ فرستاده میشوند. گروههای مسلح و حتی برخی ارتشهای دولتی از این کودکان بیدفاع برای نبرد، حملات انتحاری، جاسوسی، مینگذاری و کارهای اجباری استفاده میکنند. این کودکان نه تنها از کودکی خود محروم میشوند، بلکه قربانی خشونتهای جسمی، روانی و حتی جنسی میشوند.
تاریخچهی روز جهانی مبارزه با سربازگیری از کودکان
در سال ۲۰۰۲، سازمان ملل متحد پروتکل اختیاری کنوانسیون حقوق کودک دربارهی مشارکت کودکان در درگیریهای مسلحانه را به اجرا گذاشت. این پروتکل تمامی کشورهایی را که آن را امضا کردهاند، متعهد میکند که استفاده از افراد زیر ۱۸ سال در جنگها و درگیریهای نظامی را ممنوع کنند. با این حال، همچنان در بسیاری از کشورها این قانون نادیده گرفته میشود و دهها هزار کودک مجبور به جنگیدن هستند. در سال ۲۰۰۷، گروههای حقوق بشری برای افزایش آگاهی جهانی، "روز دستهای قرمز" را بهعنوان نماد این مبارزه معرفی کردند. در این روز، کودکان و بزرگسالان دستهای خود را با رنگ قرمز رنگ میکنند و بر روی پلاکاردها و بنرها اثر میگذارند تا اعتراض خود را علیه استفادهی نظامی از کودکان اعلام کنند. رنگ قرمز، نمادی از دستان آلوده به خون جنگ است؛ جنگی که معصومیت کودکان را قربانی کرده است.
وضعیت امروز و اقدامات جهانی
با وجود تلاشهای بینالمللی، هنوز هم هزاران کودک در کشورهای مختلف، بهویژه در مناطق جنگزده مانند برخی کشورهای آفریقایی، خاورمیانه و آسیا، مجبور به شرکت در جنگها میشوند. سازمان ملل متحد، یونیسف و بسیاری از نهادهای حقوق بشری همچنان در تلاشند تا با فشارهای دیپلماتیک و برنامههای حمایتی، این کودکان را نجات داده و زندگی جدیدی برای آنها بسازند. یکی از مهمترین اقدامات جهانی برای مقابله با این بحران، امضای "پیمان پاریس" در سال ۲۰۰۷ بود که کشورهای مختلف متعهد شدند برای بازگرداندن کودکان سرباز به زندگی عادی و جلوگیری از سربازگیری جدید، تلاش کنند. علاوه بر این، بسیاری از سازمانها برنامههایی را برای بازپروری و آموزش این کودکان اجرا میکنند تا آنها بتوانند دوباره به جامعه بازگردند.
چگونه میتوانیم کمک کنیم؟
هر یک از ما میتوانیم صدای این کودکان باشیم. با آگاهیبخشی، حمایت از سازمانهای حقوق بشری و انتشار پیام این روز در رسانههای اجتماعی، میتوانیم در گسترش این آگاهی جهانی نقش داشته باشیم. در روز جهانی مبارزه با سربازگیری از کودکان، کافی است دستان خود را به رنگ قرمز درآوریم و تصویری از آن را منتشر کنیم تا نشان دهیم که در برابر این ظلم سکوت نخواهیم کرد. هیچ کودکی نباید سرباز باشد. هیچ کودکی نباید جنگ را تجربه کند. جهان باید برای همهی کودکان، سرزمینی پر از صلح و رؤیا باشد.
